Anoniem Hoe fijn en klassiek familiefilmig de Harry Potter franchise ook begon, zo donker en 'volwassen' eindigt de reeks. Logisch dat het er inmiddels allemaal wat heftiger aan toe gaat, maar regelmatig mis je als kijker het gevoel van plezier waar de reeks zo lekker mee begon. Zo af en toe komt het om de hoek kijken (het binnendringen van het Ministry of Magic) maar het had wel wat meer gemogen.
Des te meer omdat regisseur David Yates er tevens niet in slaagt om dat andere uiterste te bereiken - hoe vaak ook benadrukt wordt dat de hele situatie ernstig en beladen is, het straalt er nog niet echt vanaf. Met name omdat de karakters vooral bezig zijn met het najagen van allerhande MacGuffins (dan weer een Horcrux, nu weer een Deathly Hallow) zonder dat helder wordt uitgelegd wat het belang van deze artefacten zijn voor het verhaal. Persoonlijke problemen onderling worden in een enkele scène weggewerkt. Zo, dat is ook weer behandeld.
En dat is meteen weer een nadeel dat gaandeweg in de reeks geslopen is; verfilm vuistdikke boeken slaafs, en je sluit al snel zij die de boeken niet lezen buiten. Hoe sterk cast en crew het voor elkaar krijgen om een magische sfeer neer te zetten en personages tot leven te wekken, zo matig kunnen ze overweg met de vele subplots die Jo in haar boeken verwerkt heeft.
Niettemin staat ook Harry Potter 7.1 weer bol van kleurrijke personages (hoewel iets minder dan in voorgaande films), inventieve tovervondsten en natuurlijk filmisch mooie uitwerkingen (het verhaal van De 3 Stiefbroeders segment is prachtig) om uit te schieten boven de middelmaat. Het blijft lofwaardig dat cast en crew keer op keer zich weer wagen aan dit ambitieuze project, maar ook hier slagen ze maar gedeeltelijk in hun onderneming.